DIAGNOSTIKOA

Hainbat teknika daude diagnostiko azkar bat egiteko, hala nola AFP (alfa-fetoprotenina) froga. Baina gehiena ez dira %100 zehatzak.

Ekografien bidez ere; femurraren luzera neurtuz, garunondoko tolesduraren loditasuna neurtuz... informazioa jaso daiteke baina emaitza ez da erabat zehatza izaten.

Gaur egun kromosoma zenbaketaren bidez egiten da diagnostikoa, horretarako, enbrioiak aurkitzen diren lekura heldu behar izaten da eta horrek arriskua dakar bai amarentzat eta bai fetuarentzat.

Horregatik froga hau ama 35 urte baino zaharragoa bada, aita 50 urtetik gorakoa bada eta familian DS izan duen aurrekaririk izan bada egingo da solik.

Material genetikoa lortzeko erabiltzen den teknika hau, Amniozentesis deitzen da eta 60ko hamarkadan hasi zen erabiltzen.

ZERTAN DATZA?

Amaren tripatik egiten den puntzioan datza honen bidez likido amniotikoa lortzen da eta honen ikerketa egiten da.

Ez du minik ematen baina abortua jasateko, fetuak zauriren bat izateko edo amak infekzioren bat izateko arrikua dago.

80ko hamarkadatik ona beste teknika bat erabiltzen hasi ziren. "Biopsia de vellosidades coriónicas" izenekoa. Honen bitartez plazentako material zati bat hartzen da eta hau analizatu egiten da.

Arriskuak amniozentesiaren oso antzekoak dira.